ایران - نسل کشی شقاوت آمیز خمینی ضدبشر

اوین ،یکسال  قبل از قتل عام وجنایت علیه بشریت در سال67

کشتارزندانیان سیاسی ایران را، که ازدهه 60بشکل گسترده شروع شد به عنوان بزرگترین جنایت ضدبشری بعد ازجنگ جهانی دوم می توان نام برد. جنایتی که تمام جناحهای این رژیم در آن شریک و سهیم‌اند؛ بارانی از خون که خمینی ضدبشر تمام رژیمش را با آن غسل تعمید داد.

بنا بر توصیه خمینی جلادوخونخوار،مقامهای  نظام پلیدش ازمیرحسین موسوی نخست‌وزیر رژیم در آن دوران تاولایتی وزیرخارجه‌اش، در برابراعتراضهای بین‌المللی برضد شکنجه و اعدام در زندانها پاسخ می‌دادند«در ایران زندانی سیاسی نداریم»خمینی به آنها گفته بودمجاهدین وسایرزندانیان سیاسی را تروریست بنامندهرگز درباره وجود «زندانی سیاسی» با هیچ طرف سیاسی وحقوقی در جهان گفتگو نکنند.زیرا«زندانی سیاسی» پدیده‌ و نامی است که وجودش و گفتگو درباره آن مشروعیت و آینده هر نظام سیاسی را سایه ‌به سایه و قدم به ‌قدم به زیر سؤال می‌کشد.

در زندان هیچ حرکتی خود به خودی شکل نمیگرفت. در پشت تمامی تحرّکات زندانیان، اعم از صنفی یا  سیاسی، تفکّری وجودداشت و افرادی بودند که نقش کیفی و سازمان دهنده بازی میکردند. جایگاه کیفی و نقش آفرینی افراد دارای سلسله مراتبی بود که بر پای صلاحیت ایدئولوژیک آنها شکل می گرفت و در عمل برای سایر بچه ها پذیرفته شده بود. به دلیل شرایط امنیتی  موجود در زندان جایگاه صلاحیتی  افراد برای همه روشن نبود و کسی هم آنچنان در این موارد کنجکاوی نمی کرد. هر کس آن کسی را میشناخت که با او در تماس بود و خطوط سیاسی را از او دریافت میکرد. برخوردهای لیبرالی به حداقل ممکن تنزّل یافته بود. به عنوان مثال، در بند 4 زندان قزلحصار محمود عبادی لاری، که از گردانندگان اصلی مناسبات بود، خود را فردی ساده جلوه داده  وهمه او را محمود قاچاقی صدا میکردند و تا سال 1363 که هویّت او لو رفت و برای بازجویی مجدد به اوین برده شد، به غیر از تعدادی اندک، کسی از جایگاه و نقش کلیدی  او دربند اطلاعی نداشت. یا مهدی جلالیان که آدم کم حرف و ساده و ساکتی بود و تا سال 1363 که لو نرفته بود کسی او را مطرح نمیدانست در حالی که به همراه و در کنار محمود بند را هدایت می کرد. هر دو در قتل عام سال 1367 سربدار شدند.

قتل  عام سا67  جنایت علیه بشریت